DIAGNOZA LOGOPEDYCZNA

Diagnoza logopedyczna jest postępowaniem badawczym, mającym na celu stwierdzenie bądź wykluczenie wady wymowy, opóźnień w rozwoju mowy, nieprawidłowości komunikacyjnych wynikających z różnorodnych zaburzeń rozwojowych. Diagnozę stawia się na podstawie danych z wywiadu, obserwacji, testów artykulacyjnych i językowych.

Ocenie podlega:

• sprawność aparatu artykulacyjnego
• kinestezja artykulacyjna
• rozumienie mowy
• poprawność artykulacyjna (umiejętność wypowiadania głosek)
• słuch fonemowy, pamięć słuchowa, poziom analizy i syntezy słuchowej
• płynność i tempo mowy
• zasób słownictwa
• umiejętność formułowania zdań
• czytanie i pisanie (u dzieci w wieku szkolnym)

TERAPIA LOGOPEDYCZNA

Terapia logopedyczna to kompleksowe działania mające na celu korygowanie wad wymowy, rozwiązanie zdiagnozowanych problemów komunikacyjnych.

Terapią logopedyczną mogą być objęte dzieci z takimi zaburzeniami jak:

• opóźniony rozwój mowy
• artykulacyjne wady wymowy
• jąkanie, zaburzenia tempa mowy
• zaburzenia mowy wynikające z autyzmu, dziecięcego porażenia mózgowego, zespołów wad genetycznych
• afazja i inne zaburzenia mowy o podłożu neurologicznym
• zaburzenia mowy u dzieci z upośledzeniem umysłowym
• inne

Na zajęcia logopedyczne mogą zgłaszać się dorośli z:

• afazją (zaburzenie mowy powstałe w wyniku uszkodzenia ośrodka mowy w dominującej półkuli mózgu i upośledzające proces mówienia/rozumienia mowy)
• wadami artykulacyjnymi
• zaburzeniami płynności mowy
• chorobami demielinizacyjnymi oraz demencyjnymi (choroba Alzheimera, Parkinsona)

KONSULTACJE

Konsultacja logopedyczna polega na wyjaśnieniu istoty zaburzenia, jakie ma dziecko/osoba dorosła, a następnie – w przypadku zasadności – dalsze ukierunkowanie i przedstawienie przebiegu pracy terapeutycznej.